เราทำตามๆกันไป ใครๆเขาก็ทำกัน ใครๆเขาก็พูดกัน เราก็ว่าตามนั้นไป จะมีสักกี่่คนสามารถบอกได้ถึง Value (คุณค่า)ของ Safety ได้จริงๆบ้าง ถ้าเข้าใจและลึกซึ้งจริงๆ ป่านนี้ทำกันไปตั้งนานแล้วครับไม่ต้องบอก ไม่ต้องเตือน ไม่ต้องมีกฎ
คนคิดเป็น และคนคิดไม่เป็น...
คนคิดเป็นไม่ต้องไม่ต้องมีกฎ ไม่ต้องมีระเบียบ เขาทำเองเลย ถ้าไม่รู้เขาจะถาม
แต่คนคิดไม่เป็นจะทำตรงข้ามกันทั้งหมด ซึ่งน่าตกใจมากและน่าเป็นห่วงที่สุด ความคิดเป็นสิ่งที่มองไม่เห็น. จะเห็นก็ตอนที่กระทำ
แต่คนคิดไม่เป็นจะทำตรงข้ามกันทั้งหมด ซึ่งน่าตกใจมากและน่าเป็นห่วงที่สุด ความคิดเป็นสิ่งที่มองไม่เห็น. จะเห็นก็ตอนที่กระทำ
หลายคนเอาแต่สั่ง แต่ไม่เคยสอน แล้วอยากให้เขาทำ
เขาทำตามแน่ครับ แต่ทำตามเฉพาะตอนที่คุณอยู่ แต่พอคุณไม่อยู่ เขาไม่ทำ!
ถ้าไม่เคยสอน ไม่เคยพัฒนาคน อย่าไปว่าอะไรเขาเลย ทั้งหมดไม่ได้อยู่ที่เขาแต่มันอยู่ที่เรา
อยากจะเปลี่ยนการกระทำต้องเปลี่ยนที่ความคิด
คนไหนเปลี่ยนความคิดชีวิตเปลี่ยน
คนไหนไม่เปลี่ยนความคิดชีวิตไม่เปลี่ยน
ตามที่เราเรียนๆกันได้...
โมเดลการเกิดอบัติเหตุมันเป็นแบบนี้...
Near miss => Minor Accident => Major Accident => Fatal
เกือบ => อุบัติเหตุเล็กน้อย => อุบัติเหตุร้ายแรง => ตาย
เรามั่นใจเหรอครับว่า มันต้องเรียงลำดับแบบนี้
บางครั้งพอเป็น Near miss ปุ๊บ มันก็โดดไป Fatal เลยนะ
ไม่เชื่อลองไปถามคนที่เหยียบ 180 ดูสิ
รถเขาแรงมาก...
สามารถพาคนขับจากชาตินี้...ไปถึงชาติหน้าได้...
คำถาม...
เราอยากให้พนักงานของเราคิดเป็นหรือคิดไม่เป็น?
อยากให้เขาปลอดภัยต้องเปลี่ยนที่ความคิด
ใครเปลี่ยนความคิดชีวิตปลอดภัย
ใครไม่เปลี่ยนความคิดชีวิตหายนะ
ที่สำคัญบรรดานายๆต้องเปลี่ยนก่อนนะครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น